No.2 Favorite Album of 2010 (A Pagan Place)
The Black Keys
Brothers
(Nonesuch)
Μεσάνυχτα και κάτι,
το τελευταίο Σάββατο του Ιουλίου,
χαμένοι σε μια μοναχική και άγνωστη παραλία της Σερίφου,
χορεύουμε γυμνοί βρώμικα ηλεκτρισμένα blues ξαπλωμένοι στην αμμουδιά.
Όπου να'ναι ξημερώνει,
ο δρόμος της επιστροφής γεμάτος περιπέτεια,
η ζώνη μου ακόμα κρέμεται απο το κλαρί ενός τεράστιου πεύκου.
Του χρόνου σου υπόσχομαι ότι θα έρθω να την πάρω.
Ελπίζω να είναι στο ίδιο σημείο που την άφησα,
να είσαι εκεί, για να μου την δώσεις...
χαμένοι σε μια μοναχική και άγνωστη παραλία της Σερίφου,
χορεύουμε γυμνοί βρώμικα ηλεκτρισμένα blues ξαπλωμένοι στην αμμουδιά.
Όπου να'ναι ξημερώνει,
ο δρόμος της επιστροφής γεμάτος περιπέτεια,
η ζώνη μου ακόμα κρέμεται απο το κλαρί ενός τεράστιου πεύκου.
Του χρόνου σου υπόσχομαι ότι θα έρθω να την πάρω.
Ελπίζω να είναι στο ίδιο σημείο που την άφησα,
να είσαι εκεί, για να μου την δώσεις...
No.2 Favorite Album of 2010 (Insolent Pup)
Grinderman
Grinderman 2
(Mute/Anti)
Ο άνθρωπος που διαμόρφωσε τη μουσική μου ταυτότητα και ακούγεται στομφώδες, αλλά ακόμα και την ψυχοσύνθεσή μου. Δε θα μπορούσε ο δίσκος να μη μου αρέσει όταν είναι made by Cave & Co. Mέσα από το πρίσμα του(ς) ακούω όλα τα υπόλοιπα. Από τη μία είναι το χάος. Από την άλλη είναι ο Nick Cave. Όλα τα άλλα είναι ρευστά.
Tο ότι το γύρισε στα βρώμικα μπλουζ και στη γκάρατζ ως παράπλευρη απασχόληση αυτή ακριβώς τη στιγμή δε μπορεί να είναι τυχαίο. Εξελισσόμαστε συγχρονισμένα.
Mόλις άκουσα το πρώτο κομμάτι του δίσκου, Mickey Mouse and the Goodbye Man, ένιωσα την πεποίθηση ότι ‘Ναι, έχω πάρει τη σωστή πορεία’.
Αν το εξέλαβα σωστά, στο κομμάτι ο Κέιβ είναι ένα μικρό παιδάκι που βλέπει τις αισχρότητες που κάνει ο μεγαλύτερος εγκληματίας αδερφός του, και για να μην πάθει ψυχικό τραύμα τα εκλογικεύει στη φαντασία του ότι αυτός είναι ο Μίκι Μάους και ο αδερφός του ο Μεγάλος Κακός Λύκος. Κάποια μέρα έπεσε πάνω σε κάποια γκομενίτσα του αδερφού του και έμαθε τις χαρές του σεξ, και ‘αντίο αθωότητα’, και μετά τη βιάσανε και τη σκοτώσανε μαζί και 'αντίο σας', τρέξανε να ξεφύγουνε, και στην πορεία διαφυγής τους κάνανε μερικές σύντομες στάσεις και βιάσανε κιάλλες.
Αυτό είναι το λιγότερο, αλλά είναι διασκεδαστικό το ότι μορφοποιεί τη σαρκαστική αρρωστημένη ποίησή του σε ιστορίες. Σα να τα βλέπει στο κεφάλι του και τα βγάζει κάνοντάς τα μουσική ή οτιδήποτε άλλο, γιατί μπορεί να συμβεί κάτι κακό αν τα αφήσει εκεί μέσα για πολύ.
Και ναι, ηρέμησε λίγο, και το 2004 το The Lyre of Orpheus ήταν αντάξιο, αν όχι καλύτερο, του άγριου παλιού καλού καιρού.
Μπορεί οι φετινές ιστορίες του να μην του βγαίνουν τόσο αυθεντικά αβίαστες όσο οι πρώτες, μπορεί να είναι λίγο ραφιναρισμένες για να ταιριάξουν στην πρώτη πετυχημένη συνταγή. Αλλά αναμενόμενο ήταν με όλο αυτόν τον κόσμο να τις περιμένει φρενωδώς.
Ο Κέιβ λειτουργεί αποκλειστικά για τον εαυτό του, όχι για τους φανς. Οποιαδήποτε άλλη οπτική οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα -Νομίζω πως έχει αρχίσει να τους κοροιδεύει και λίγο, κάνει την πλάκα του. Όσο πιο πολύ βλέπει ότι περιμένουν το δίσκο σαν να είναι ο επερχόμενος της Lady Gaga, όλο και πιο ακραίος γίνεται. Φοράει περίεργες στολές, κρατάει πολυβόλα, φτιάχνει άρρωστα τρέιλερ για να προλογίσει το δίσκο. (Σαφώς πιο άρρωστα από τα αντίστοιχα των CocoRosie). Γενικά δεν έχει ξεφύγει καθόλου, είναι διαυγέστερος από ποτέ και πιο μπροστά απ’όλους όπως πάντα. Και πιο ωραίος.
Και μετά οι υπόλοιποι του γκρουπ. Λίγοι τέτοιοι μουσικοί υπάρχουν. Το νιώθουν απίστευτα, δε σκέφτονται όταν παίζουν. Φαντάζομαι ότι μπορεί να μην έχουν καν παρτιτούρες, εκτός αν τους το επιβάλλει το συμβόλαιο. Αλλά το παίξιμό τους είναι η τελειότητα.
Στην αφίσα που συνοδεύει το cd απεικονίζονται οι Grinderman ντυμένοι με πανοπλίες (η περικεφαλαία του Σκλαβούνου είναι πράσινη) σε κάποια παρασκήνια, φαινομενικά στο διάλειμμα των γυρισμάτων του βιντεο για το Heathen Child ή σε κάποια φωτογράφηση, αλλά ίσως μόνο γι' αυτή τη φωτογραφία. Περιμένουν κάτι και βαριούνται τρελά. Υπογράφουν 'To all our fans, Love, Grinderman, X.'
Το πάτωμα γύρω τους είναι πλημμυρισμένο με άδεια κύπελλα Starbucks. (δε φαίνεται η μάρκα, αλλά το υποθέτω.)
Στην αφίσα που συνοδεύει το cd απεικονίζονται οι Grinderman ντυμένοι με πανοπλίες (η περικεφαλαία του Σκλαβούνου είναι πράσινη) σε κάποια παρασκήνια, φαινομενικά στο διάλειμμα των γυρισμάτων του βιντεο για το Heathen Child ή σε κάποια φωτογράφηση, αλλά ίσως μόνο γι' αυτή τη φωτογραφία. Περιμένουν κάτι και βαριούνται τρελά. Υπογράφουν 'To all our fans, Love, Grinderman, X.'
Το πάτωμα γύρω τους είναι πλημμυρισμένο με άδεια κύπελλα Starbucks. (δε φαίνεται η μάρκα, αλλά το υποθέτω.)
"Ξημεροβραδιάζομαι στο μικρό σου γλυκό μαγειριό.
Το σκέφτομαι σοβαρά να σε βάλω σ' ένα κατσαρολάκι και να σε φάω.
Χώνω τα δάχτυλά μου στη μπισκοτοθήκη σου και λιώνω τα μπισκοτάκια σου
Γιατί θέλω να γίνουμε φίλοι"
(ψηφίζω το kitchenette ως πιο ανωμαλιάρικο τραγούδι της χρονιάς).
Trailer 1 - Μια κοπελίτσα που μοιάζει στην Kristen Stewart στη μπανιέρα των Grinderman κάνει σαν αυτιστική. Περιέργως δεν έρχεται να τη φάει ο λύκος όπως νόμιζα, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο. Χαχαχα.
Trailer 2 - ΧΑΧΑΧΑ.
Heathen Child video - εντελώς ‘όποιος κατάλαβε κατάλαβε’. Και εντελώς οργασμικό.
1 σχόλιο:
ψηφίζω το kitchenette ως πιο ανωμαλιάρικο τραγούδι της χρονιάς
Μακράν....
Δημοσίευση σχολίου