Πέντε...

No.5 Favorite Album of 2010 (A Pagan Place)

Lone Wolf

The Devil and I

(Bella Union)

Ένας πίνακας (Le Serment des Horaces, 1784) του Jacques-Louis David στο εξώφυλλο, το φάντασμα του Nick Drake στο εσώφυλλο, βελούδινη φωνή, χειμαρρώδη συναισθήματα, ρομαντισμός, στίχοι παράξενα γοητευτικοί, λαμπερές αρμονίες, απο έναν δεξιοτεχνίτη του ηλεκτροακουστικού λυρισμού.

Ο Paul Marshall είναι η μελωδική αποκάλυψη της χρονιάς...

   Lone Wolf - Russian Winter by pagan place

No.5 Favorite Album of 2010 (Insolent Pup)

Ty Segall

Melted

(Goner)

Ο Ty το κάνει τελείως μόνος του. Δεν ξέρω αν το κάνει λόγω οικονομικής δυσχέρειας ή από άποψη. Πάντως το κάνει. 

Αυτό θέλω, όχι κάτι περισσότερο. Ή μάλλον θέλω μόνο αυτό, μου φτάνει. Το κάτι περισσότερο δε μ'αρέσει τόσο πολύ όσο αυτό. Θα μπορούσα να ζω ικανοποιημένη μόνο μ' αυτό, το άλλο δε θα μου έλειπε. 

-Δε θα μπορούσα να είμαι πιο σαφής ή πιο σίγουρη.- 

Lo-fi ήχος, ηχογραφημένος στο γκαράζ του. Τυπώνει τα credits των δίσκων του σε ασπρόμαυρης απόδοσης φωτοτυπικό και τα χώνει μέσα στα cd και στα βινύλιά του. Το θέμα δεν είναι η οικονομία. Είναι η αίσθηση που δίνει. Μπορεί ο Ty να έχει συμβόλαιο με δισκογραφική, αλλά ο ακροατής δε θα σκεφτεί αυτό. Θα σκεφτεί ότι μπορεί κιαυτός να τυπώσει το artwork του, να ηχογραφήσει τη δική του μουσική στο γκαράζ του ή στην ταράτσα του ή στη σοφίτα του και να φτιάξει κάτι όπως ακριβώς το θέλει, αυτό ακριβώς που του λείπει, που θα ήθελε να έχει αλλά δεν διατίθεται στο εμπόριο. Σημασία δεν έχει αν θα το πουλήσει.(Δεν θα το πουλήσει). Σημασία έχει να σηκωθεί και να κάτσει να το κάνει. 

Στο finger νομίζω ότι ακούω τον Elliott Smith αγριεμένο και με διαφορετικό είδος παράνοιας.

    Ty Segall - Finger by Insolent Pup