03 Δεκεμβρίου 2010

Δεκαοκτώ...

No.18 Favorite Album of 2010 (A Pagan Place)
Shearwater
The Golden Archipelago
(Matador)





No.18 Favorite Album of 2010 (Insolent Pup)
Lupen Crook
The Pros and Cons of Eating Out
(Beast Reality)



Είχα την απορία αν είναι άνθρωπος ή συγκρότημα. Είναι ένας ο Lupen Crook και άλλοι 2 οι Murderbirds, τα αδέρφια Tom & Bob Langridge που τον πλαισιώνουν. Σε ένα πολύ αστείο βίντεο τους κάθονται πολύ σοβαροί δίπλα δίπλα και συστήνονται και λέει ο Tom ‘Γειά σας, είμαι ο Lupen Crook.’ Kαι ο Bob λέει ‘γεια σε όλους, είμαι κι εγώ ο Lupen Crook’ και ο Lupen Crook λέει ‘Χαίρετε, είμαι κι εγώ επίσης o Lupen Crook’. Και λέει πάλι ο Bob ‘Τι λέτε γαμώ το κέρατό μου, εγώ είμαι ο Lupen Crook, και μετά φοράνε κάτι λούτρινα κεφάλια αρκούδας και αρχίζουν να παίζουνε. (μουσική). 

Αισθητά πορνοδιαστροφικός o Lupen, με τον παρακμιακό underground τρόπο που το κάνουν οι No Bra. Απλά αυτός είναι πιο friendly και λιγότερο κουλτουριάρης και καπνίζει τσιγάρα αντί να παίρνει κόκα. Αυτός και οι Murderbirds περιγράφουν τη μουσική τους ως fuck folk και με έκπληξή μου είδα ότι υπάρχουν στη μουσική υποκουλτούρα της Μ.Βρετανίας εδώ και 6-7 χρόνια, απλά τώρα ακούστηκαν περισσότερο (παίζει και το ενδεχόμενο απλά τώρα να τους άκουσα εγώ) και κατέληξαν mainstream trash (κάτι που δεν υπήρχε μέχρι χθες). Και αυτό τελικά τους κάνει sui generis.

Κανένα σέβας, καμία λεπτότητα. Βρίζουν, κοροιδεύουν και μαλακίζονται μόνοι τους. Η μουσική τους αλλάζει συνέχεια από το ένα μοτίβο στο άλλο χωρίς κανένα λόγο. Ευτυχώς οι στίχοι τους είναι ακόμα χειρότεροι. Αντί για μακάβριοι καταλήγουν αστείοι, ούτε καν σουρεαλιστικοί. Απλά δε βγάζουν νόημα. Part χυδαίοι, part επιθετικοί. Βασικά το συγκρότημα σπάει πλάκα στο άκυρο.

Το γεγονός ότι ο δίσκος μου άρεσε πάρα πολύ δε με εκπλήσσει.
 Στο repeat, κι ας με κοιτάνε περίεργα οι flatmates.

Δεν υπάρχουν σχόλια: