No.13 Favorite Album of 2010 (A Pagan Place)
Mountain Man
Made the Harbor
(Bella Union/Partisan)
No.13 Favorite Album of 2010 (Insolent Pup)
Fabienne Delsol
On My Mind
(Damaged Goods)
‘Τρόπον τινά’ η αγαπημένη μου δισκογραφική, και ο αγαπημένος μου ήχος.
Ακούγεται σαν ναζιάρα Γαλλιδούλα , και αυτό είναι. Πιο πολύ περφόρμερ παρά καλλιτέχνιδα. Το στυλ που θα διάλεγε ο Serge Gainsbourg για backing vocals. To site της Damaged Goods προφανώς το εκμεταλλεύεται αυτό και γράφει στην περιγραφή του δίσκου ότι o ήχος της είναι τόσο αυθεντικά 60’s που θα μπορούσε να προέρχεται από κασέτες που μάζευαν σκόνη στο γκαράζ του Gainsbourg τα τελευταία 40 χρόνια. Επίσης γράφει ότι το μερικώς μελαγχολικό autumn feeling του τελευταίου της δίσκου είναι αυτό που θα μπορούσε να έχει προκύψει από τη συνεργασία της Françoise Hardy με τον Nick Drake. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτό το εκλαμβάνω κάπως σαν ‘το ένα τραγούδι πιο γαμάτο από το άλλο’.
Οι προηγούμενοι δίσκοι της ήταν όλο ye-ye και νάζι και κακό.
Ο σύζυγός της είναι ο Liam Watson των τέλειων 60’s like garage ‘Bristols’, και προφανώς έχουν τα ίδια γούστα γιατί την έβαλε lead singer. Και προφανώς αυτή ταίριαζε τέλεια στο πνεύμα.
Tην ανακάλυψα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι από τη διασκευή της στο I’m gonna catch me a rat του Gene Vincent και κατάλαβα αμέσως περί τίνος πρόκειται. Μπορεί μόνη της να συνθέτει ελάχιστα και ο ήχος της να είναι απλός και να μην έχει τίποτα το σύγχρονο, αλλά αυτό που ‘αναπαράγει’ είναι αυτό που μ’αρέσει, και το κάνει τέλεια, δε θυμίζει καν αναπαραγωγή. Δεν έχει μείνει πίσω. Είναι σαν να έχει βγει από το παρελθόν, ακόμα και η εμφάνισή της συνηγορεί. Αυτή είναι η φύση της, και γουστάρω αγρίως πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου