Πόσο έτοιμος/η νιώθεις για ένα ρομαντικό ραντεβού με τις αναμνήσεις σου....?
Κυριακή 26 τρέχοντος...
Μία και μοναδική εκτόξευση στο διάστημα δορυφόρων του πιο μελαγχολικού και μελωδικού new-wave/post-punk προορισμού...
Με οδηγό σε αυτό το σκοτεινό και ατμοσφαιρικό ταξίδι, μια απο τις πιο ιστορικές και αυθεντικές μπάντες του είδους...
Πολύτιμα διαμάντια απο τα πιο όμορφα "χαμένα" άλμπουμς εκείνης της δεκαετίας θα λάμψουν ξανά, τυφλώνοντας τους αληθινούς φίλους της μουσικής, με το εκτυφλωτικό φως που εκπέμπουν...
Sad Lovers & Giants' music is food for the imagination, a film without pictures, to transport you to other, but very real, worlds; or another dimension of our own...
Καλή αντάμωση εκεί ψηλά....
1 σχόλιο:
Hταν λες και είδα ένα ερωτευμένο φάντασμα μπροστά μου..και για την ακρίβεια έναν λυπημένο γίγαντα που μου μιλούσε για τα μυστικά του παρελθόντος του..αν είναι οι λυπημένοι εραστές να κάνουν παρέα με τους γίγαντες τότε δεν κρυβόμαστε καθόλου κάτω από τα τραπέζια..Παρατηρώντας σιωπηλά μέσω της νετ-ο-πληροφόρησης το γεγονός ότι θα ξανά σμιγανε ένοιωσα γλυκιά ανατριχίλα, .Δεν θα βίωνα όμως τους ρομαντικούς μου post παλμούς κοντά τους…
Είχα την τύχη να τους ακούσω από Θαύμα ‘μικρή’ ,παρατηρώντας ένα 12ιντσο(damn hell it isn’t mine:P) ,αν δε με απατά η μνήμη μου το White Russians..Δεν χρειάστηκαν πολλά να με πείσουν για την μικρή μου αυτή αδυναμία.Απλές μελωδίες, ανάλαφρη ψυχεδέλεια και σαξόφωνο να δέσει το γλυκό.Έσπευσα μετέπειτα να τους ανακαλύψω με την ησυχία μου,καλυπτοντας τα κενά.. και μέσα σε όλα αυτά να ξε-θάψω/στο άγνωστο μου μουσικό άκουσμα και άλλα διαμαντάκια που γεννήθηκαν ίσως λίγο πιο πριν από μένα και ακόμα παραπέρα στο αχανές του παρελθόντος.
Από μικρή προσωπική εσω-εκδίκηση που δεν ήμουν παρούσα στη συναυλία ανάγκασα όμορφα τον εαυτό μου να τιμήσει την ημέρα σε ξεχασμένα αγαπημένα της ακουστικόσφαιρας μου.
Θυμήθηκα με τα ταπεινά μου αφτιά παλιά και καινούργια..και ανεπίκαιρα…I love you but I’ve chosen darkness, Einsturzende Neubauten,Lords of the new church,Poesie Noire,Eyeless in Gaza….
Μέσα σε όλα αυτά μ’έπιασε μια ιδιαίτερη νοσταλγία και μελαγχολία /στο πως εκτιμάμε την μουσική την τρέχον ημέρα.. .Η γενικά το χρέος μας το σωστό ψυχικό και μουσικό να αφήσουμε κάτι να ποτίσει μέσα στις φλέβες μας και να το νοιώσουμε να μας χτυπάει στις ευαίσθητες χορδές κατά ακρόαση....Μόνο έτσι winged spirit ελπίζω και φτάνουμε στο κατεκτημένο ..I have heard the big music”…κατά προσωπική κρίση..και πάμε παρακάτω με σύνεση και ανάλαφρη συνείδηση..σωστής μουσικής κατανάλωσης..
Μεγάλο το σχόλιο μου αλλά μόνο για καλό…
Υγ.Αλήθεια, αν πήγε κανείς αναρωτιέμαι για το tracklist? :)
Έμαθα ότι δεν είχαν και σαξόφωνο live αλλά ηχογραφημένο(κρίμα), εάν όντως συμπλήρωναν το κερασάκι στην τούρτα τότε θα ήθελα να ξανά γινόμουν black forest!
Δημοσίευση σχολίου