No.14 Favorite Album of 2010 (A Pagan Place)
The Irrepressibles
Mirror Mirror
(V2/Cooperative)
No.14 Favorite Album of 2010 (Insolent Pup)
Yussuf Jerusalem
A Heart Full of Sorrow
(Born Bad)
Παίζουν στην Αθήνα αυτό το μήνα, μια μέρα πριν έρθω, σε ένα μέρος που λέγεται ‘καταραμένο σύνδρομο’. (Δυστυχώς το όνομα και μόνο δε φτάνει για να με παρηγορήσει ). Είχα δει ότι θα έπαιζαν από τον Αύγουστο και το είχα δέσει ότι θα τους δω. Σπαστικοί. Αν και μάλλον δε φταίνε αυτοί.
Εγώ όμως φέτος υπήρξα καλή μαζί τους, και αυτοί μαζί μου -αν εξαιρέσω το τραγικά ειρωνικό live date τους-. Άκουσα το δίσκο πολλές πολλές φορές, και όχι μόνο ως προσυναυλιακό appetizer.
Γαλλική δισκογραφική και DIY ήχος. Δώσε μου αυτά τα δύο και πάρε μου την ψυχή.
Διάφοροι ήχοι διάσπαρτοι στην ηχογράφηση, από κουδουνάκια μέχρι ηλεκτρονικά κυματάκια, και μια πιο αφηρημένη αίσθηση αλλόκοτου. (που πάει μαζί με το αλλόκοτο του εξωφύλλου και του ονόματος της μπάντας). Και διακύμανση από σκοτεινή φολκ μέχρι ωμή 60’s garage.
Δε διαβάζω πολύ για τους δίσκους που ακούω, ούτε δίνω καθοριστική σημασία σ’ αυτά που διαβάζω. Αλλά μου έμεινε αυτό που έγραψε κάποιος που δε θυμάμαι το όνομα του, ότι το γεγονός ότι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι ένα ξεκάρφωτο άγριο black metal πράγμα, κάνει το συγκρότημα ελιτιστικά προχωρημένο, σαν να θέλουν να σοκάρουν τον απροετοίμαστο hip ακροατή που συμπτωματικά μπορεί να βρήκε και να άκουσε το δίσκο ως το τέλος. (απορρίπτω τη μέταλ αλλά αυτό είναι πραγματικά πολύ αστείο). Και όσο χλωμή κι αν ακούγεται η εγκυρότητα αυτής της ευφάνταστης άποψης, για κάποιο περίεργο λόγο ταιριάζει με αυτό που είπε ο Samuel Breen (δε θα μπορούσα να μη θυμάμαι το όνομά του), ότι το συγκεκριμένο black metal track συμβαδίζει με την τελευταία τάση της μόδας στην υπόγεια μουσική σκηνή της Γαλλίας, όπου αυτό το είδος μουσικής χαίρει αναγέννησης.
Και πιστεύω κι εγώ ότι είναι προχωρημένοι από κάθε άποψη. Και ακόμα κι αν δεν το πίστευα τελείως, θα αγόραζα το δίσκο για την τέλεια διασκευή του With You In Mind της Marianne Faithfull που περιέχει.
Το ‘ομότιτλο!’ με το δίσκο κομμάτι, και ‘όχι ομώνυμο!’, όπως πολύ σωστά με διόρθωσε ο pagan. Ούτε φερώνυμο. Γι’αυτό τον συμπαθώ. (παρόλο που βάζει κόμμα στα ‘ότι’ μου χωρίς λόγο. Τι αυθάδεια. Quelle audace.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου