18 Δεκεμβρίου 2008

#3 "Silent Movie"

No.3 Favorite Album 2008
Quiet Village
Silent Movie
(!K7)

Το "ήσυχο χωριό" προσκαλεί τους μουσικόφιλους κατοίκους του στην πρεμιέρα "της σιωπηλής ταινίας"....
Quiet...village...silent...movie…

4 λέξεις αρμονικά νοθευμένες στο να κατακτήσουν ανα δυάδα τον λυρισμό της ψυχής μας με τους ήχους τους….
Στοχεύοντας σε περασμένα μεγαλεία, σκοτεινές σκουληκότρυπες του νου και ανεμοσκορπίσματα λέξεων θερινής νυκτός…
Τελικά τα όνειρα γίνονται αληθινά…ή πόσο μάλλον τα μουσικά μας παραμύθια…
Μείνετε συντονισμένοι καθώς πατάω το play

Αποκαλύπτεται το μεγαλείο της μουσικής μπροστά στα μάτια μας….

..."victorias secret" καλοκαίρι, γλυκό αεράκι, ελαφρύ κύμα, ξημέρωμα, ο ήλιος μόλις έχει ανατείλει, οι γλάροι ξεκινούν να τραγουδούν, ενώ εγώ στέκομαι στο τελευταίο βραχάκι και ονειρεύομαι κατά μήκος του απέραντου ωκεανού ένα κινηματογραφικό πανί….
Σε μια τόσο γλυκιά και όμορφη μέρα ξεκινάει να προβάλλεται μια μεγαλειώδη συναισθηματική ταινία...

...το μυστικό της Βικτώριας δεν θα αποκαλυφτεί ποτέ.
Κρύβεται με τόσο μαεστρικό τρόπο απο τους πανούργους δημιουργούς του κομματιού...
Μια λεπτή γραμμή μεταξύ γλυκανάλατου και κιτς ήχου…
Ισορροπεί στον συναισθηματισμό που στάζει μέλι η οθόνη μου.
Το κομμάτι ντύνει την πιο ερωτευμένη σκηνή που έχει παιχτεί ποτέ παγκοσμίως στον κινηματογράφο της ζωής, μια απόλυτη πανδαισία εικόνων και χρωμάτων.
Ενορχηστρώνει εκείνη τη στιγμή, που η καρδιά σου είναι έτοιμη να σπάσει από τους σφυγμούς της....

..."circus of horror" είσαι στο δάσος περπατάς τρομαγμένος ανάμεσα σε ψηλά γερασμένα δέντρα..
Προσπαθείς να σωθείς από το μουντό και ομιχλώδες τοπίο…
Ξαφνικά διακρίνεις τις πρώτες σταγόνες μυθοπλασίας μπροστά στα μάτια σου..
Την όαση που τόσο πολύ αναζητούσες μέσα από τις φωνές τρόμου που σε έχουν κυριεύσει...
Μπες γρήγορα στο ψυχεδελικό trip του...
Βόρειοι ψυχωτικοί ρυθμοί θα σου κλέψουν τη καρδιά...
Στο repeat...
θα μπορούσε να ήταν το καλύτερο soundtrack οποιασδήποτε τρομακτικής σκηνής με την λογική παράνοια του συννεφιασμένου τοπίου.
Εκεί που ο άνθρωπος περνάει τα όρια του..ο λύκος που γίνεται άνθρωπος και ο άνθρωπος λύκος στην στέπα…της μοναξιάς του.
Κιθάρες με funky άρωμα σε ζαλίζουνε...
Σειρήνες σωπάστε....

"free rider" μεταμορφώνομαι σε ελεύθερο νυχτερινό αναβάτη...
Το σκοτάδι παίρνει αγκαλιά το μυστήριο...
Μια ζύμωση του μουσικού οίστρου που δεν έχει τελειωμό...
Το δάσος ξαφνικά γίνεται ποτάμι, ουρανός...και κάτω από το βλέμμα του έναστρου λήθαργου..
Ένα πάρτυ ξεκινάει...μια διονυσιακή τελετή...
Τσουγκρίσματα απο ποτήρια ξεπροβάλλουν...Ανθρώπινα γέλια...
τα πρώτα backing vocals έχουνε κάνει την εμφανισή τους...

"too high to move" πετάω στα σύννεφα, ένα ταξίδι αλαφροΐσκιωτο και άκρως ερωτικό...
Είμαι άραγε τόσο ψηλά που δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου....
Κολλημένα και τα δύο όπως και τα μάτια μου φιξαρισμένα στον δυναμισμό των λέξεων που ξεστόμισες προτού λίγου καθώς μου γέμιζες το ποτήρι με Clos des Papes 2005.
Το βαθύ ζαλιστικό σου βλέμμα που έτρεμε ψιθυρίζοντας…
"ναι......",
"τι......???"

"broken promises" άραγε κάποιος δεν φύλαξε καλά το μυστικό της Βικτώριας και εμείς τώρα πληρώνουμε το τίμημα τον υποσχέσεων...
αν είναι έτσι τότε θέλω να μου πουλάς παραμύθια μουσικά, τέτοιου είδους ψέματα…
με την ανατριχίλα του τέλους να μας καταπλακώνει όλους σε αναλογισμό τον πράξεων μας…
ας μην πεθάνει ο ήρωας…
το θέλουμε το
happy ending
love story...

"pillow talk" τα βράδια που δεν είσαι εδώ,παίρνω αγκαλιά το μαξιλάρι μου γεμάτο πούπουλα..
και κάνω κουβεντούλες…μονολόγους του
Pillow talking…μουρμουρητά για χαμένες ώρες, κενά των διαισθήσεων, παρεκτροπές του νου….
όνειρα που φέρνουν τις πιο όμορφες λέξεις μπροστά στα χείλη μου…
σαν μικρό παιδί επιστρέφω
κάθε βράδυ στον ονειρόκοσμο μου….να πετάξω στην χώρα των θαυμάτων σου...
Εκεί όπου τα μαξιλάρια μεταμορφώνονται σε ωραίο βάτραχο και τα όνειρα γίνονται αληθινά στο φως της ημέρας…δεν θέλω μαξιλαροπόλεμο σου λέω..θα χάσω την ουσία..
κιθαρούλες γλυκές
με ακούτε…?

"can't be beat" το καλειδοσκόπιο τον ενορχηστρώσεων μπροστά στα μάτια μου τινάζεται στα σύννεφα του μελωδικού παροξυσμού…Can't be beat. Άραγε πως θα γίνει να συντονίσω τους παλμούς που περιπαίζουν με τις εικόνες που βλέπω…
Καθώς στριφογυρνώ το παιδικό παιχνίδι των αθώων αναμνήσεων..οι εικόνες αλλάζουν ταριχεύονται στην μνήμη των μουσικών μου αποφθεγμάτων…Ένας ρυθμός, ο οποίος δεν είναι ρυθμός και ούτε θα γίνει αλλά ρυθμίζει την ζωή μου…την αναπνοή μου..με το κατεκτημένο. Την υπέροχη ζάλη της μελωδικής μαεστρίας σε συγκατάθεση να ντύσουν τα μυστικά και απόκρυφα βράδια ενός ερωτευμένου ζευγαριού στην αρμονία της αρρυθμίας του μυαλού και της αγάπης τους...
H soul είναι η πιο ερωτική μουσική...σου ξυπνάει τις πιο ερμαφρόδιτες φαντασιώσεις σου...

"gold rush" ένα κυνηγητό..μια ανθρώπινη αναμέτρηση στον χρόνο. Εκεί που τα έγκατα της γης κατοικούνταν από δαμαστές της περιπέτειας για να αντικρύσουν το πιο μικρό λαμπερό κομμάτι χρυσαφιού. Όταν η καρδιά χτυπούσε στο κυνήγι του κάθε Αμερικάνικου ονείρου σε πραγματοποίηση. Εκεί που το άγνωστο ξεσήκωνε και τα πιο συντηρητικά μυαλά του υπαρξισμού. Η μοναδική μουσική περιπέτεια που προδιαθέτει γερά μουσικά δισκοπότηρα αγίων φυλαχτά…περιπλέκοντας ρυθμούς ινδιάνικων τυμπάνων και σήματα καπνού να στοχεύουν στην πορεία μιας μελωδικής και τρελαμένης έκστασης....

"utopia" Ουτοπία , παλίρροια η τρέλα. Αμόλυντες εικόνες σε υπόγειες κρυψώνες του νου. Διαμάντια στα βάθος της ματιάς σου…Λέξεις…Σιωπή…
Άστρα που πέφτουνε.
Αιώνες που κρύβονται στις στάχτες θαμμένων και καμένων ουρανών.
Τότε που γύρω από την φωτιά χορεύανε ίσκιοι των ευχών και με τα χέρια αγκαλιασμένα αγγίζανε το άπειρο των προσευχών μου...

"keep on rolling" Ξαφνικά κοίταξα το ρολόι μου…οι δείκτες κολλημένοι…το βλέμμα μου παραδομένο στις σκέψεις μου...κοιτάω τον ήλιο να αργοπεθαίνει στην απελπιστική βουτιά του για ακόμη ένα ξημέρωμα…

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα ακούγοντας τους ήχους του σιωπηλού χωριού μου..
Τα ξωτικά της μουσικής με καθοδηγήσανε στο αρμονικό ξέσπασμα των λαμπερών συνθέσεων…και σε μία κάθαρση για αναλογισμό του νικητή και νικημένου.
Εκεί που νικά μόνο η μουσική και χάνει η λογική, εκεί που χάνει η μουσική και νικά η λογική…
Εκεί που το σταυροδρόμι μας συναντιέται …και τέμνεται προκαλώντας παραλήρημα φιλόδοξων και γλυκών συναισθημάτων….


Τα δύο ραδιούργα μυαλά που κρύβονται πίσω από αυτό το μουσικό αριστούργημα είναι το αχτύπητο δίδυμο των Βρετανών Matt Edwards και Joel Martin.
Ένα έργο που πρέπει να κριθεί από το σύνολο της οντότητας του.
Που εμπλέκει πληθώρα μουσικών αποσπασμάτων από το παρελθόν και τα στολίζει με το πιο μαγικό τρόπο με το παρόν…
Ιδανικό soundtrack για πολύ ιδιαίτερες στιγμές...
Για αυτές που περάσανε...
Αλλά και για αυτές που θα έρθουνε....



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ποσο ωραιο πρεπει να ειναι για να έχει εμπνεύσει τετοιες λέξεις :)