03 Νοεμβρίου 2008

Memory...


Μερικές φορές τις νύχτες περνάς σε κλειστά κλαμπ της συμφοράς
νιώθεις πως είσαι ανασφαλής
σε κάθε κατάχρηση επιρρεπής
σπρώχνεις ανθρώπους για να περάσεις
και διώχνεις τις σκέψεις για να μην κλάψεις
αλήθεια, πώς είναι μια καρδιά από γυαλί
και κάποιος που χάνεται από στιγμή σε στιγμή
είμασταν ίδιο κι όμως έχεις αλλάξει
φαίνεται βαρετό μα τώρα πια δεν πειράζει
μιας και κάθε αγάπη σβήνει σα φλόγα
κι εσύ κρατάς ένα κερί μέσα στη μπόρα
ή ένα τιμόνι που στρίβει δεξιά κι αριστερά
στο σταυρό της Λένορμαν ή ένα κακόφημο σινεμά

Μια ζωή που κοστίζει κάθε μέρα πιο ακριβά
υλικά, ζωτικά, συναισθηματικά
και τώρα πάλι ένας σκύλος κόβει βόλτες εδώ
με κρύβει μια βιτρίνα κι ένα φορτηγό
και θέλω χίλια ακόμα χέρια να σου δείξω τι θέλω
και χίλια μάτια για να βρω αυτό που δεν ξέρω
τώρα που τα φώτα σε δείχνουν πιο ξένο
κι όλα σταματούν για να περάσει ένα τρένο
και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ
μαζί με σένα που νοσταλγώ
σφίγγοντας το σώμα σου στην αγκαλιά μου
ή να γίνω μια ακρίδα στα γόνατά σου
γιατί αισθάνομαι άσχημα όπως κι εκείνη την ημέρα
που διαλύθηκε το παζλ στον αέρα

Τι είναι μια ανάμνηση στ' αλήθεια;
μια μεγάλη σκιά που χάνεται στη νύχτα
εκεί είναι κάποιος που ποθούσε το θρόνο
κι από τότε που κάθησε αισθάνεται μόνος του
είναι ένα σημείο που για όλα φταίω εγώ
μια γάτα, ένας σκύλος κι ένα ορφανό μωρό
η δύναμη που αντλούμε απ' τα όνειρα
για να εξηγήσουμε παράξενα φαινόμενα
τον κοσμικό οργασμό και τα ψώνια που κάνουμε
αυτούς που μας πλησιάζουν κι αυτούς που μας αφήνουνε
στη μέση μιας πλατείας, στην άκρη ενός σταθμού
στο σταυρό του νότου ή στη θέση ενός αυγού
θα 'θελα να 'μουν πάνω σου κι όλα να μ' αρέσουν
να μου ψιθυρίζεις πως αυτές οι μέρες θα περάσουν
γιατί αισθάνομαι άσχημα όπως κι εκείνη την ημέρα
που διαλύθηκε το παζλ στον αέρα

Στέρεο Νόβα "Το παζλ στον αέρα"


3 σχόλια:

pastlifedreams είπε...

poli kalo !!!!!

Unknown είπε...

Έχω μια αδυναμία στα puzzle..να τα φτιαχνω,να χάνω κομμάτια,να τα εγκλωβίζω σε κορνίζα...να κάθομαι ώρες ατέλειωτες ( αρρωστημένο χόμπυ ?ή διαλογισμός της ψυχής..)να ενώσω τα κενά...
καιρό δεν είχα να ακούσω αγαπημένο μου τραγούδι..αλλά πάντα δεκτική στα Puzzle στον αέρα..

αφορμή παίρνω να πετάξω τα τρισδιάστατα κομμάτια πάνω από την πόλη..

"Ειναι στιγμες που οι ανθρωποι
για αγαπη οταν μιλανε
ενα αστερι πεφτει χανεται
ποναμε μα γελαμε
μ΄αυτη την αισθηση γυρνω
στο σπιτι αργα τα βραδια
στο στερνο μουδιασμα γλυκο
γεματη μου ζωη και αδεια
καποιες φορες το χαραμα
πετω πανω απ' την πολη
φορτιζονται στο φως
οι θετικοι μου πολοι
καποιες φορες το χαραμα
πετω πανω απ' την πολη
ελευθερος σαν μουσικη
πετω πανω απ' την πολη
γλυκα φιλω το χαραμα
η ανασα γινεται ευχη
ψηλα πανω απ' την πολη
κρατω στη σκεψη μου βαθια
τα λογια καποιου ξενου
πριν λιγες ωρες τον ειχα
αγκαλια
μ΄αυτην την αισθηση γυρνω
στο σπιτι αργα τα βραδια
στο στερνο μουδιασμα γλυκο
γεματη μου ζωη ..."

Υγ.Βλέπω τα bold.Δεν πιστεύω να μας έχεις κανα παζλ στο κείμενο...ή τα μάτια μου τονίζουν την ενοχή των λέξεων..που θα ήθελα εγώ να είχα πρωτοεκφράσει:)

Ανώνυμος είπε...

poio track einai auto paidia?