13 Σεπτεμβρίου 2008

Hauschka....


Πραγματικό αριστούργημα ο νέος δίσκος του Γερμανού συνθέτη και πιανίστα Volker Bertelmann...

Ferndorf ο τίτλος απο το νέο του άλμπουμ, εμπνευσμένος απο την γενέτειρα του, ένα μακρινό χωριό της Γερμανίας με καταπράσινες κοιλάδες και έντονες κλιματολογικές συνθήκες...
Αυτό είναι αρκετό για να δημιουργήσει
ένα μουντό χειμωνιάτικο άλμπουμ, μια ιδανική συντροφιά για τις βροχερές ημέρες που θα έρθουν...
Μια εξαιρετικής ομορφιάς σύμφυρση πιάνου και laptop...
Αναζητήστε το...

7 σχόλια:

elafini είπε...

Προπαρασκευασμένο πιάνο..πολύ ενδιαφέρον...ευχαριστούμε για τον θησαυρό

(το νέο σου όνομα, σου ταιριάζει πολύ περισσότερο)

elafini είπε...

Ας τροποποιήσω λίγο την απάντησή μου...Μπαίνοντας εδώ άκουσα μόνο το τραγούδι που ανέβασες...αργότερα που άκουσα ολόκληρο τον δίσκο, βρήκα ενδιαφέροντα μόνο τα κομμάτια στα οποία χρησιμοποιεί τσέλο..στα υπόλοιπα παρατήρησα τα ίδια που παρατηρώ στους περισσότερους καλλιτέχνες παρόμοιου ύφους...έχουν 2-3 καλές ιδέες και μετά υπάρχει φοβερή αδυναμία στην ενορχήστρωση και γενικιότερα στην εξέλιξη της ιδέας...δεν μπορούν όλοι να είναι MAx Richter...παρ'όλα αυτά, το Weeks of rain μου άρεσε ;)

pagan είπε...

Αλήθεια πιστεύεις πως υπάρχει ακόμη παρθενογένεση στη μουσική?

Και μη μου αναφέρεις κάτι ακραίες ηλεκτρονικές πειραματικές ψαγμενιές της πλάκας σαν επιτομή της ελπιδοφόρας μουσικής..

Δήθεν νεωτερισμούς τα λέω εγώ αυτά.

Θεωρώ ότι αυτό έχει πάψει να συμβαίνει εδώ και χρόνια, όλα είναι μια ανακύκλωση πραγμάτων εμπλουτισμένα με κάποιες σύγχρονες ιδέες...

Δε νομίζω ότι ο συγκεκριμένος δίσκος διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, διατηρεί όμως με μεγάλη αξιοπρέπεια δάφνες αρετής για εγχείρημα τέτοιου ύφους...

Είναι ένας δίσκος απλός, ζεστός και κλασικός.

Παρεπιπτόντως ηχογραφεί και στην ίδια εταιρεία με τον Max Richter που ανέφερες...

Αν κρίνω απο το πανέμορφο αισθητικής και περιεχομένου μπλόγκ σου χαίρομαι πολύ που ανοίγουμε μια συζήτηση με αφετηρία τη μεγάλη μας αγάπη τη μουσική...

Και απ'ότι βλέπω την αγαπάς και εσύ όσο και εγώ..

Καλό βράδυ σου εύχομαι

elafini είπε...

Η ουσία δεν βρίσκεται στην γέννηση νέων ιδεών..πως είναι δυνατόν να υπάρχει παρθενογένεση όταν υπάρχει βομβαρδισμός ακουσμάτων; η ουσία για μένα όμως βρίσκεται στον τρόπο χρήσης και τη διαχείριση των ιδεών...κανενας μάγειρας δεν θα ανακαλύψει νέα συστατικά...ο σπουδαίος όμως μάγειρας θα μεγαλουργήσει επιλέγοντας τους κατάλληλους συνδυασμούς, τις σωστές αναλογίες και τα μυστικά καρυκεύματα που θα κάνουν τη διαφορά...κι αυτό ξεχωρίζει τον μεγάλο μάγειρα από τον μέτριο...όποια κουζίνα κι αν εκπροσωπεί...το ίδιο ισχύει και με τη μουσική...ανεξάρτητα από το είδος, ο καλλιτέχνης που έχει κάτι να πει, θα το πει.
Και συνεχίζοντας την παραβολή της κουζίνας, αν ο Richter ήταν ο βασικός σεφ, ο Γερμανός θα ήταν βοηθός του...εξάλλου, όπως λες κι εσύ, στην ίδια κουζίνα δουλεύουν :P


πείνασα!

Unknown είπε...

Χεχε! Είστε απολαυστικοί, παρακαλώ να συνεχίσει ο διάλογος, ανοίγει την όρεξη και όχι μόνο.

elafini είπε...

Εγώ απάντησα :P

pagan είπε...

Ας δώσουμε συνέχεια λοιπόν σε αυτόν τον "λαχταριστό" διάλογο...:p

zeugolator βέβαια δε μας κατέθεσες τη δικιά σου συνταγή...

elafini όμορφος και γλυκός ο παραλληλισμός σου, αλλά αλήθεια αναρωτιέμαι θεωρείς αυτό που άκουσες μέτριο?

Πιστεύεις ότι υπάρχει έλλειψη ιδέας και αδυναμία ολοκληρωσή της ακούγοντας συνολικά όλο το δίσκο?

Η ταπεινή μου άποψη είναι πως πρόκειται για έναν λιτό,μελωδικό και πολύ συναισθηματικό αποτέλεσμα...

Και τελικά αν κάτι μπορεί να του λείπει είναι ίσως κάποια μπαχαρικά περισσότερα...

Σου αρέσουνε αλήθεια τα μπαχαρικά? :p