15 Μαΐου 2008

Η "μεγάλη μουσική" θυμάται...

....10+1 δίσκους απο το 1998-2008
Έναν απο κάθε χρονιά...

Που όμως όλοι έχουνε κάτι κοινό μεταξύ τους...

Hmmmm...
Αποφάσισα να μην πω τι κοινό έχουνε...
Γρίφος...
Μια μόνο "μαγική" λέξη τον λύνει...
Good luck folks!!!


1998
Perry Blake

Perry Blake
(Polydor)


Ανατριχίλα...ρίγος...σύγκρυο...κρύος ιδρώτας...
To 1ο άλμπουμ του ταλαντούχου Ιρλανδού τροβαδούρου ξεχειλίζει από λυρισμό και συγκίνηση....
Ακουγοντάς τον ολόκληρο ανακαλύπτεις ένα πράμα....
Ο καλύτερος τρόπος τελικά για να υπερνικήσεις τις μελαγχολικές και υπερ-ρομαντικές σου αδυναμίες είναι ένας.
Απλά παραδίδεσαι σε αυτές...
Perry Blake "Little Boys & Little Girls"


1999

The Black Heart Procession
2
(Touch & Go)



Κουιντέτο απο το San Diego της California στον δεύτερο δίσκο του (προσωπικά ο πιο αγαπημένος)...
Film noir συναισθηματικής πλημμύρας...
Σκοτάδι...θλίψη..τσιγάρα..αλκοόλ..μοναξιά...αδιέξοδες ερωτικές ιστορίες...



2000
Amon Tobin
Supermodified
(Ninja Tune)

Βραζιλιάνος μάγος...Όχι της μπάλας...(Αν και θα μπορούσε να είναι ο μουσικός "Κακα" της εποχής του)
Εντούτοις διαπρέπει στις αρμονικές ακροβασίες των samples...

Ένας ήσυχος ταξιδιώτης σε μια ύπουλη σκοτεινή και περίεργη trip-hop διαδρομή...

Συνεχής αδιάκοπος καταιγισμός διαφορετικών ήχων..(soul,jazz,funk,rock,brazilian,abstract hip-hop)

Σκληρά αδυσώπητα beats...Κινηματογραφικό σασπένς...
Όλα δεμένα μεταξύ τους με απαράμιλλη δεξιοτεχνία, συνθέτουν ένα ηχητικό καλλιγράφημα γεμάτο ένταση και αγωνία..

Η ψυχεδέλεια δεν έχει όρια.



2001
Mark Lanegan
Field Songs
(Sub Pop)

Γκρίζο τοπίο μέσα απο το οποίο μια βαθύτατα τρυφερή και σπουδαία φωνή αφήνεται στις πιο εσωστρεφείς εξομολογήσεις...



2002
Tom Waits

Alice

(Anti)

Η δεινή ικανότητα του καλύτερου εν ζωή τραγουδοποιού της παλιάς γενιάς να συνεχίζει να μας ραγίζει τις καρδιές...
15 ευαίσθητα μαθήματα γλυκού μελωδικού και ερωτικού τραγουδιστικού παραληρήματος ...




2003
The Waterboys

Universal Hall

(Puck)


Την αγάπη μου για τον Mike Scott και τους Waterboys δε θα την ξεπεράσω ποτέ...
Ο Mike Scott είναι μια σιωπηλή δύναμη, ένας αυθεντικός "κέλτης" ποιητής...

Που ξέρει να κλείνει τα μάτια, να ακολουθεί τις προσωπικές ονειροπολήσεις του, και όταν τα ανοίγει να τραγουδά για οτιδήποτε τον έχει συγκινήσει...

Ένα ακόμα απολαυστικό μουσικό ταξίδι στα καταπράσινα λιβάδια της Ιρλανδίας, σε μικρά νησάκια της Σκωτίας, στα τρίσβαθα της ευαίσθητης ψυχής του Mike Scott...



2004
Divine Comedy

Absent Friends

(Parlophone)

Πλούσιες ενορχηστρώσεις, ευαίσθητες ερμηνείες απο τον πιο γοητευτικό εκπρόσωπο της ρομαντικής ποπ της γενιάς του...

Divine Comedy "Our Mutual Friend"


2005
Cousteau

Nova Scotia

(Endeavor)

Η βαρύτονη, χαρισματική, σαγηνευτική φωνή του Liam McKahey συνθέτει ένα μπουκέτο απο 10 θλιμμένα "μαύρα" τριαντάφυλλα ποτισμένα με μπόλικη ρομαντική μελαγχολία...

Cousteau "Black Heart of Mine"


2006
The Radio Dept.

Pet Grief
(Labrador)

Ονειρικό pop κομψοτέχνημα με υπόστρωμα ηλεκτρονικής μουσικής από τους Σουηδούς…
Ευχάριστη μελαγχολία, ατμοσφαιρικές ταξιδιάρικες μελωδίες...
Ένα μελιστάλαχτο μουσικό τρένο με άγνωστη κατεύθυνση...
Δίχως επιστροφή...
Αναμφισβήτητα μέσα στους πιο λατρεμένους μου δίσκους των 00's...

Radio Dept. "It's Personal"


2007
Ulrich Schnauss
Goodbye
(Inpependiente)




2008
The Last Shadow Puppets
The Age Of The Understatement
(Domino)

Εξαιρετικός δίσκος φτιαγμένος απο 2 γνωστούς πιτσιρικάδες με περίσσιο ταλέντο...
Ντελικάτες παλιομοδίτικες μελωδίες εναρμονισμένες με πολύ κομψό και ευφυή τρόπο στην ηχητική αισθητική του σήμερα...





Υ.Γ. Ο γρίφος δεν είναι τίποτα το συγκλονιστικό..
Η απάντηση είναι εύκολη...
Αυτό για να μην οργιάσει η φαντασία σας πλάθοντας σκανδαλώδη σενάρια.


7 σχόλια:

josef είπε...

Γεια!μ αρεσουν οι επιλογες σου big music!ωραιο blog..το field songs του mark lanegan ειναι απο τους αγαπημενους μου δισκους..πολυ καλο και το τελευταιο του project με τον dulli,gutter twins.

another day full of dread είπε...

Πολύ καλή επιλογή!Μάλλον κάνω λάθος,αλλά μήπως η απάντηση είναι ο
Scott Walker (και η επιρροή του);

pagan είπε...

Πράγματι τι συγκινητικός δίσκος το "saturnalia" josef...
Και o άλλος δίσκος (Sunday At Devil)είναι όμορφος, εκεί που μοιράζεται την φωνή του με την ποπ πεταλουδίτσα την Isobel Campbell.
Thanks για τα καλά σου λόγια...

another day full of dread θα μπορούσε να είναι αυτή η απάντηση αλλά όχι δεν είναι αυτό..

Να έχετε μια όμορφη μέρα

??? είπε...

Οι μουσικες σου επιλογες ειναι πολυ καλες. Εχω να πω.

Αν εξαιρεσουμε τους Divine Comedy φυσικα..

WinterAcademy είπε...

χρειαζεται να πω ποιο ειναι το δικο μου αγαπημενο? με το it's personal κοβω φλεβες! [αλλα στο top10 των zeroes θα εχω το ντεμπουτο τους]

και μια που λεω για ντεμπουτα, αυτο των divine comedy, οπως και το επομενο τους ειναι ε.ξ.α.ι.ρ.ε.τ.ι.κ.ο.. Τους αδικεις!
Βεβαια μετα εγιναν λιγο παρωδια του εαυτου τους, αλλα κανεις δεν ειναι τελειος..

stereonova είπε...

oraies mousikes...!!

pagan είπε...

??? χαίρομαι που σου αρέσανε οι επιλογές...

winteracademy δεν ήξερα ότι σου αρέσανε τόσο πολύ οι Radio Dept. :p

Πράγματι το it's personal είναι απο εκείνα τα ταξιδιάρικα instrumental που σου κόβουν την ανάσα...

mixalis e. σ'ευχαριστώ για το comment σου...